wtorek, 6 kwietnia 2010

Sznaucer olbrzymi

Rasy psów - Sznaucer olbrzymiInne nazwy tej rasy psów: rosyjski sznaucer niedźwiedzi, sznaucer monachijski, brodacz monachijski, sznaucer piwny, Giant Schnauzer, Riesenschnauzer, Russian Bear Schnauzer, Münchener Dog.

Klasyfikacja FCI: Grupa II. Psy w typie pinczera i sznaucera, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i inne rasy. Sekcja 1.2 Sznaucery
Nr FCI: 181
Pochodzenie rasy i data powstania
Niemcy, XV wiek n.e.
PrzeznaczeniePierwotnie poganiacz bydłaoraz jako typowe wiejskie psy do stróżowania i obrony. Obecnie należą do uznanych ras psów służbowych. Służą w wojsku, policji, służbach granicznych i celnych, oraz oczywiście są używane jako psy stróżujące i obrończe, a także towarzyszące.
Wielkość miotu5 - 8 szczeniąt
Długość życia12 - 15 lat
Wzrost60 - 70 cm.
Waga30 - 40 kg.
WymaganiaNie jest to pies dla każdego. Dla ludzi mających naturalny autorytet. Potrzebuje zajęcia i ruchu. Szorstki włos należy trymować, ale nie linieje i pielęgnacja nie jest nadmiernie uciążliwa
Stosunek do dzieciSznaucera olbrzymiego cechuje przyjacielski stosunek do dzieci, ale nie jest polecany do domu z małymi dziećmi. To bardzo żywy i aktywny pies, który mógłby mimowolnie przewrócić małe dziecko. Niezbyt dobrze również toleruje złe zachowanie małych urwisów. Niemniej jednak starsze, dobrze zachowujące się dzieci, znajdą w tym "brodatym" opiekunie prawdziwego przyjaciela.
Stosunek do obcychNieufny i podejrzliwy, ale nie jest jednak agresywny bez powodu w stosunku do człowieka
Stosunek do psówNie toleruje innych psów i jest wobec nich bardzo agresywny i dominujący
Stosunek do innych zwierzątDobry

Wrażenie ogólne

Pies ten występuje w trzech odmianach: olbrzymi, średni i miniaturowy, ale każda z nich jest osobną rasą. Sznaucer olbrzym jest największy i powstał jako ostatni w tej grupie psów. Jest powiększoną podobizną sznaucera średniego. Z wyglądu przypomina także czarnego teriera rosyjskiego i bouvier des flandres.

Sznaucer olbrzym to duży, silny i muskularny pies. Jego wysokość w kłębie powinna być równa długości tułowia, sprawiając wrażenie kwadratowej sylwetki. Charakterystyczna broda i wąsy potęgują groźny i srogi wygląd tego, chętnie wykorzystywanego jako pies służbowy, olbrzyma.

Szata

Okrywa włosowa jest szorstka, twarda i gęsta. Składa się z gęstego podszerstka oraz szorstkiego i twardego w dotyku włosa okrywowego, bez tendencji do miękości. Cechami charakterystycznymi są broda na kufie i krzaczaste brwi.

Maść

Najczęściej spotykane umaszczenie to czarne w całości, rzadziej spotykane są osobniki o umaszczeniu pieprz i sól.

Historia rasy

Sznaucer olbrzymi wywodzi się z okolic Stuttgaru (Wirtembergia) i Monachium (Bawaria) w Niemczech. To stara rasa psów, powstała juz w XV w., prawdopodobnie w wyniku krzyżowania gładkowłosych psów poganiaczy bydła z szorstkowłosymi owczarkami, czarnymi dogami niemieckimi i Bouvier des Flandres. Nazywano je wówczas od miejsca powstania rasy, czyli psy monachijskie, gdyż wtedy nie miały nic wspólnego ze sznaucerami. Psy monachijskie znajdują się w szkicach Albrechta Durera z końca XV w., a także na słynnej rzeźbie "Nachtwachterbrunnen" ze Stuttgartu z roku 1620.

Psy te już od XV w. były używane do zaganiania bydła, oraz jako typowe wiejskie psy do stróżowania i obrony. Od XIX w. trafiały do miast, gdzie pracowały jako psy rzeźnickie oraz często pilnowały wozów browarniczych, stąd znamy je również jako sznaucery piwne. Wtedy właśnie dostrzeżono podobieństwo tych psów ze średnimi sznaucerami i zaczęto na większą skalę krzyżować je ze sobą, tworząc sznaucera olbrzymiego, którego znamy obecnie.

Rasa ta została po raz pierwszy pokazana na wystawie w 1909 r. w Monachium, gdzie psy te wystawiono pod nazwą rosyjski sznaucer niedźwiedzi. Używano również nazwy sznaucer monachijski, aż w końcu zaczęto powszechnie używać nazwy sznaucer olbrzymi. Chociaż nie były aż tak popularne jak owczarki niemieckie, sznaucery olbrzymie były szeroko wykorzystywane podczas obu wojen światowych jako psy służbowe, policyjne i wojskowe. Rasa ta znalazła się na krawędzi wyginięcia po II wojnie światowej, ale dzięki grupie oddanych hodowców, została uratowana.

Obecnie sznaucery olbrzymie wciąż należą do uznanych ras psów służbowych. Służą w wojsku, policji, służbach granicznych i celnych, oraz oczywiście są używane jako psy stróżujące i obrończe, a także towarzyszące.

Temperament

Sznaucer olbrzymi jest wszechstronnym, inteligentnym psem pracującym. Jest nieco spokojniejszy od sznaucera średniego, ale to wciąż pełen temperamentu zawadiaka, który często swoim zachowaniem przypomina teriera. Sznaucer olbrzymi jest pewny siebie, niezależny i bywa czasem uparty, co sprawia, że nie jest łatwo go sobie podporządkować. Wymaga więc stanowczego i konsekwentnego treningu, ale nie cierpi niesprawiedliwości i pod żadnym pozorem nie wolno go bić.

To pies odpowiedzialny, wierny i kochający swoją rodzinę. Uwielbia przebywać ze swoim panem przez cały czas. Bez problemu dostosuje się do swojej ludzkiej rodziny, o ile będzie stale uczestniczył w życiu rodzinnym. Swoim zachowaniem przypomina trochę dużego szczeniaka. Jest bowiem zawsze ciekawski, żywy i aktywny nawet do późnej starości. Bardzo źle znosi natomiast zmianę właściciela.

Sznaucera olbrzymiego cechuje przyjacielski stosunek do dzieci, ale nie jest polecany do domu z małymi dziećmi. To bardzo żywy i aktywny pies, który mógłby mimowolnie przewrócić małe dziecko. Niezbyt dobrze również toleruje złe zachowanie małych urwisów. Niemniej jednak starsze, dobrze zachowujące się dzieci, znajdą w tym "brodatym" opiekunie prawdziwego przyjaciela.

Sznaucer olbrzymi jest doskonałym psem stróżującym i obrończym. Sam wygląd i rozmiary tego "brodacza" budzą odpowiedni respekt, który potęguje dodatkowo niski, donośny głos. Pies ten posiada bardzo silne poczucie własnego terenu i dobrze wykształcony instynkt obrony, więc potrafi być ostry i nieustępliwy w sytuacji zagrożenia.

Pies ten z natury jest nieufny i podejrzliwy wobec obcych, co jednak nie przeszkadza mu zawsze dobrze obejrzeć każdą nowo spotkaną osobę. Nie jest jednak agresywny bez powodu w stosunku do człowieka. Pies ten całkowicie jednak nie toleruje innych psów i jest wobec nich bardzo agresywny i dominujący, dlatego bardzo ważna jest odpowiednia socjalizacja. Ponieważ nigdy agresja tego silnego psa nie była skierowana przeciw innym zwierzętom, brodacz monachijski doskonale się z nimi dogaduje.

Problemy zdrowotne

Sznaucerom olbrzymim najczęściej przytrafia się dysplazja stawu biodrowego oraz czasami padaczka.

Dużym problemem jest skręt żołądka, ciężka choroba psów dużych i wielkich ras. Jest to druga przyczyna śmierci psów, zaraz po nowotworach. Przebieg choroby polega na tym, że w żołądku gromadzą się duże ilości gazu, co powoduje silne rozciągnięcie żołądka i powoduje silny ból. Wypełniony gazami i często fermentującym pożywieniem żołądek ma tendencję do obracania się wokół własnej osi, co powoduje zamknięcie wypustu i w konsekwencji prowadzi to do tego, że gazy nie mają ujścia ani do jelita ani do przełyku. Żołądek napierając na otaczające go organy utrudnia oddychanie i doprowadza do pojawienia się lokalnych zaburzeń krążenia krwi. Następnym stadium jest pogłębiająca się niewydolność nerek, uszkodzenie wątroby, pojawienie się we krwi toksyn oraz przenikanie do krwi bakterii z przewodu pokarmowego, co prowadzi do rozwoju pełnoobjawowej sepsy. Brak rozpoczęcia odpowiedniego leczenia prowadzi do zgonu w ciężkim bólu.

Aby zmniejszyć ryzyko powstania skrętu żołądka pamiętajmy, aby rozłożyć dzienną dawkę pokarmu na kilka mniejszych posiłków; nie stawiać miski na podwyższeniu; zapewnić psu spożywania posiłków bez stresów i pośpiechu oraz odpoczynku poposiłkowego minimum 45-60 minut. Dodatkowo możemy stosować diety w puszkach, bądź pomieszanych z pokarmem suchym a także wykonać gastropeksję w okresie szczenięcym

Niestety, sznaucery olbrzymie są również w większym stopniu narażone na nowotwory złośliwe, niż większość innych ras psów.

Pielęgnacja

Szorstka szata sznaucera wymaga średniego nakładu pracy. Szorstki włos wprawdzie nie linieje, ale za to dwa razy do roku szata powinna być trymowana, aby usunąć martwe włosy. Poza tym nie potrzebują jakiejś specjalnej troski.

Trymowanie poprawia jakość sierści - usztywnia ją, zmniejsza wzrost podszertka, poprawia kolor, a także eliminuje problem sierści w domu, ponieważ pies wytrymowany nie gubi sierści. Dotyczy to ras przeznaczonych do tego zabiegu, czyli szorstkowłosych.

Idealny dom

Sznaucery olbrzymie są bardzo energiczne i wymagają dużo ruchu, dlatego wskazany jest dom, z dobrze zabezpieczoną działką. Te psy mogą jednak dobrze sobie radzić w mieście, o ile ich właściciele są w stanie zapewnić im wystarczająco dużo ćwiczeń. Dla tych brodatych olbrzymów, najważniejsza jest ich rodzina i dla niej są w stanie dostosować się do każdych warunków.

Aktywność

Sznaucer olbrzymi jest psem aktywnym i energicznym. Powinien mieć codziennie możliwość, do co najmniej godziny ćwiczeń fizycznych. Pies ten potrzebuje zajęcia i ruchu, a jeżeli nie zapewnimy mu ich, może wtedy wykazywać zachowania destrukcyjne, być znudzony czy tez w końcu, przybierać na wadze.

Sznaucer olbrzymi powinien być w rękach rodziny aktywnej, pośród której przynajmniej jedna osoba musi lubić długie spacery, jogging, jazdę na rowerze czy tez pływanie. Oczywiście wszystkie te czynności wraz z uwielbiającym wszelką pracę i aktywność "brodaczem". Należy jedynie uważać, aby nadmiernie nie przemęczać szczeniaka czy młodego psa. Należy po prostu pozostawić mu możliwość poruszania się w wybranym przez niego tempie, gdyż nadmierne obciążenie stawów w tak młodym wieku, może doprowadzić do ich uszkodzenia.

Wychowanie

Nie jest to pies dla każdego. Sznaucer olbrzymi wymaga prowadzenia przez osobę silną, pewną siebie i jednocześnie cierpliwą a także posiadającą naturalny autorytet. Pies ten jest bardzo inteligentny, szybko się uczy, ale też jest pewny siebie, niezależny i bywa czasem uparty, co sprawia, że nie jest łatwo go sobie podporządkować. Niezbędne jest uznanie przez psa przewodnictwa swojego pana i całej jego rodziny.

Wychowanie musi rozpocząć się bardzo wcześnie i być bardzo konsekwentne. Niezbędna jest także odpowiednia socjalizacja szczeniaka, czyli poznawanie nowych miejsc, osób i zwierząt.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz